Salowa melancholia

Wczoraj zupełnie niespodziewanie dla siebie i świata znalazłam się w swoim warszawskim gospodarstwie domowym. Przypuszczałam, że zawitam tu w pierwszych dnia września, a tymczasem... Deszczowa sobota przepełnia mnie melancholią. Piję kawę za kawą. Przekładam z kąta w kąt świeżo przywiezione znaleziska z prowincjonalnych second-handów. Niestety wychodzę na zakupy, oczywiście przynoszę ostatni wyprzedażowy łup. Już dawno podglądałam na wieszakach tę sukienkę. Spełnia idealny model stylizacji vintage: jest w niej zwiewność szarego szyfonu, jest cudwony haft koralikowy na dekolcie, są delikatnie wykończone rękawki, jest ulubiona długość do pół uda, jest możliwość wygorsetowania się niezliczonymi wariantami pasków! No i cena ucięta o ponad 70%. Jestem matołkiem - cieszę się, że ją zdobyłam, choć - ku mojemu nieskończonemu zdziwieniu! - w sklepie było ich jeszcze całkiem sporo. Z butami z innej wyprzedaży (nie uczę się na błędach!) - butami, które spełniają w zupełności ideał retro - tworzy ta kieca niesamowity duet, godny każdej jesiennej okazji. Na opady mam "bandażowe" kozaczki za bezcen. Mogę być monochromatyczna i szaro-fioletowa. I can be top star! Ach te szare sukienki. A Warszawa - jak dobrze powrócić na stare śmieci!



Szyfonowa sukienka z aplikacją, Zara 59 złotych,
Skórzane retro sandałki, Top Secret, 39 złotych,
Kozaki z szarej skóry, Paola Ferri, 125 złotych.

Another night in, empty rooms

Chyba jeszcze w moim blogu nie było takiego total-vintage-look! A teraz proszę - something for everyone. Mogłam nie przypuszczać, że założę taką zieleń, ale gdy taka zieleń wpadnie w oko, trudno pozbyć się wrażenia, że jest to ostateczny odcień tej wspaniałej barwy. Żakardowa, krótka marynarka ma w sobie to coś - nie wiadomo, co cudowniejsze: czy splot tkaniny, czy kolor... Już widzę ją w jesiennych kompozycjach z czarnymi rajstopami. Oh so me! Kwiatowe zdjęcia pochodzą z wspaniałego wąwozu lessowego, który można podziwiać obok mojego domu. A meble? Sprawiliśmy sobie ludwiki - to straszne wykwinty, nie dla nich zsiadłe mleko z kartoflami...







Wełniana sukienka, Via Appia Vintage,
szyta na miarę marynarka z żakardu, Vintage,
skórzane pantofle, Vintage,
broszka wenecka, Vintage,
pasek, Zara.

Krótko i frędzlowato

We're having a sunsets situation here. Co tu dużo gadać - komu by się chciało blogi pisać, jak jest taki ciepły sierpień. Oto moja kolejna sukienka reprezentacyjna, tzn. coś, na co szybko można zamienić szorty i inne bzdurki domowe. Właściwie to podkradłam ją z szafy Anny, ale nie robi zbyt wiele rwetesu. Całkiem fajna ta kieca, uwielbiam ten detal z frędzlami i to "sado-maso" coś z tyłu. Butami miałam się pochwalić, że to kolejna wielka zdobycz z wyprzedaży, tymczasem - metki jeszcze nieodklejone... - przy chyba trzecim wkładaniu urwał mi się ten pasek z przodu. OK - rozumiem, że kosztowały 39 złotych, ale wcześniej ponoć 199... warto byłoby zadbać o jakąkolwiek jakość! Kupiłam je, bo uwielbiam wielokolorowe obuwie - teraz będę reklamować i czekać... kto wie, za ile mi je załatają. Damn. Oto kobieta w polskich markach... coś ja dziwnie w tym wyglądam z tym naderwanym butem i pogniecioną kiecką (bo się bateria w aparacie skończyła, gdy ją wyprasowałam specjalnie do celów fotograficznych, a potem: czekanie, czekanie, czekanie. A kto zrobił z rana 150 różnych ujęć kota?)







Sukienka z aplikacją, Reserved,
platformy w dwóch barwach, Top Secret,
jedwabna apaszka, Tesco.

Akcja Traumzimmer

Mało mnie ostatnio we własnym blogu. Powód jest prosty: nie ubieram się. Przez ostatni tydzień na zupełnie wariackich papierach postanowiłam odnowić swój stary pokój: przede wszystkim wyzbyć się niewygodnego młodzieżowego tapczanika, zmyć ze ścian kolor smętnego beżu, wyrzucić "perski" dywan, od którego wiecznie dostawałam oczopląsu. Zaczarował mnie na te kilka dni świat renowacji - w ogóle, możliwości jakie daje obecnie rynek wnętrzarski. Gdy zobaczyłam, jakie się teraz produkuje tapety, byłam w totalnym szoku i od razu zamówiłam trzy rolki tej cudownie różanej... może trochę infantylnej, trochę babciowatej, ale co tu dużo gadać: piorunująco pięknej, uspokajającej. Remont oczywiście robiłam sama, z małą pomocą domowników: przez trzy dni chodziłam w króciutkiej tunice (upały), która w finale wyglądała jak dekonstrukcyjne dzieło na miarę Margieli: ponadrywane rękawy, niezliczone plamy z farby, kleju do tapet, gruntu i zwykłego tynku. Skończyłam kompletnie wykończona w iście szatański piątek, przypłaciwszy całą inicjatywę bolesnym atakiem nerkowej kolki. Remontujący w skwarze niech pilnują, żeby się nie odwodnić! Efekt prac? Dla mnie bomba. Poziome cokoliki ładnie powiększyły optycznie pokój, vintage-firanka napełniła go słońcem, drewniana podłoga odkryta pod dywanem zachwyca sznytem dawnych dobrych czasów. A przede wszystkim - taki pokój sobie wymyśliłam i taki zrobiłam. Teraz satysfakcja - Yes, I can! A ta czarna sukienka to był mój tygodniowy strój reprezentacyjny :-D






Sukienka z hatfami, Stradivarius,
tapeta A.S. Creation Chateau II, 64 złote za rolkę,
firanka ręcznie szydełkowana(olbrzymia 2X3), wintydż (za 2 złote!!!),
Anny nowy żakiet, który na sobie pasuje, Rezerwat (nie ma to jak skopiować Topshop!)

Róża to róża to róża

Róża, której fotografię tutaj umieściłam, nosi cudowne miano "Mozart". Nie wiem, co przyświecało ogrodnikowi, który najpierw stworzył kwiat, a potem przypisał mu tę nazwę. A może od początku miał w głowię tę nazwę, a latami desperacko próbował skrzyżować kwiat, który mógłby jej dorównać? Gdy jego oczom ukazały się te cudownie lekkie, wesołe kwiaty... troszkę parweniuszowskie i prześmiewcze: w okazałych baldachogronach drobne, niepełne kwiaty o cudownym zapachu i najidiotyczniejszym, najbardziej cukierkowym odcieniu różu! Musiał sobie od razu pomyśleć: są jak Czarodziejski flet, z małym echem Uprowadzenia z Seraju! Nie wiem, jak wy, ale ja - choć może nie w tym stopniu co ów (wierny) ogrodnik! - też mam słabość do Mozarta. Na dźwięk mojej ukochanej arii Konstancji: "Ach ich liebte, War so glücklich" wprost rozpływam się z rozkoszy. Kto inny mógł stworzyć coś równie doskonałego. Ta marynarka również kojarzy mi się z Mozartem - jest filuterna, wesoła i na starą modłę cała wykonana z naturalnego jedwabiu. Mozart by się uśmiał na jej cenę - 5 złotych! There's no vintage more vintage!




Koszulo-tunika, Vero Moda,
jedwabna marynarka w róże, Vintage,
kwiat, HM,
pasek, Zara,
skórzane sandały, Zara sale.

PS. Pojawił się długo oczekiwany pierwszy numer (wcześniejszy był zerowy) internetowego magazynu modowego Dilemmas - pozazdrościć cudownej i naprawdę stylowej jak na nasz przaśny kraj okładki z pazurkiem: mam nadzieję, że kiedyś będzie ich można kupić w Empiku!